Στη λαϊκή ιατρική, η φελαντίνη χρησιμοποιείται κυρίως λόγω του κίτρινου γαλακτώδους χυμού. Στην Ευρώπη, την Ασία και τη Βόρεια Αμερική, το εργοστάσιο βρίσκεται κοντά σε οικισμούς. Με την εμφάνιση των συνθετικών ναρκωτικών, το celandine έχει περιέλθει στην αφάνεια, γι' αυτό και αναφέρεται συχνά ως ζιζάνιο. Στο παρελθόν, το φαρμακευτικό φυτό συνταγογραφούνταν για την καταπολέμηση των κονδυλωμάτων και των δερματικών παθήσεων. Η κλινική αποτελεσματικότητα έχει αποδειχθεί σε δύο ελεγχόμενες μελέτες. Το Celandine από θηλώματα εφαρμόζεται σε προβληματικές περιοχές του δέρματος με τη μορφή αλοιφής ή τζελ.
Η σύνθεση και οι χρήσιμες ιδιότητες της σελαντίνης για τον ιό των θηλωμάτων
Το Celandine περιέχει περίπου 20 αλκαλοειδή ισοκινολίνης, που βρίσκονται κυρίως στον γαλακτώδη χυμό. Η συγκέντρωση των αλκαλοειδών στο γρασίδι είναι από 0, 48 έως 1, 04%, στις ρίζες έως και 1, 95%.
Άλλες χημικές ενώσεις σε σελαντίνη από θηλώματα:
- οργανικά οξέα (χελιδονικό, μηλικό, κιτρικό, φερουλικό).
- Παράγωγα φαινολικών οξέων;
- σαπωνίνες, μεγάλες ποσότητες αλάτων ασβεστίου και πρωτεολυτικά ένζυμα.
- φλαβονοειδή;
- βιογονικές αμίνες (συμπεριλαμβανομένης της ισταμίνης, της τυραμίνης).
- ίχνη αιθέριου ελαίου?
- καροτίνες;
- Βιταμίνη C.
Το γλυκογόνο είναι μια ουσία αποθήκευσης στη φελαντίνη. Οι σπόροι περιέχουν 40-60% φυτικά έλαια. Το φυτό μυρίζει άσχημα και έχει πικρή γεύση. Μια έντονη οσμή μπορεί να προκαλέσει φτέρνισμα, βήχα και ακόμη και εμετό σε ευαίσθητα άτομα.
Αρχικά, το celandine βρέθηκε σε εύκρατες και θερμές περιοχές της Ευρώπης και της Ασίας, καθώς και στη Μεσόγειο, συμπεριλαμβανομένης της Βόρειας Αφρικής. Μεταφέρθηκε στη Βόρεια Αμερική από αποίκους που το χρησιμοποιούσαν ως φάρμακο για δερματικές παθήσεις. Το Celandine είναι ένα τυπικό φυτό ζιζανίων, δηλ. H. φυτρώνει σε μπάζα, μπάζα, αυλές, άκρες και φράκτες, τοίχους, φράχτες, χωράφια και βοσκοτόπια.
Το Celandine προέρχεται από ένα παχύ ρίζωμα που είναι πορτοκαλί στο εσωτερικό του (σαν γαλακτώδης χυμός). Τα άνθη αποτελούνται από δύο σέπαλα, τέσσερα χρυσοκίτρινα, ωοειδή πέταλα και πολλούς στήμονες. Από την ωοθήκη αναπτύσσεται μια κάψουλα μήκους 3-4 εκ. Οι μαύροι σπόροι έχουν ένα ελαιώδες εξάρτημα το οποίο καταναλώνουν τα μυρμήγκια. Τα διανέμουν επίσης στην περιοχή.
Το Celandine χρησιμοποιείται για τη θεραπεία σπασμών στους χοληφόρους πόρους και στο γαστρεντερικό σωλήνα. Το εάν το celandine μπορεί να δράσει κατά των κονδυλωμάτων, όπως λέει η συμβατική ιατρική, δεν έχει αποδειχθεί οριστικά. Οι μίσχοι, τα φύλλα και τα άνθη της σελαντίνης περιέχουν έως και 1% αλκαλοειδή - χελιδονίνη, κοπτισίνη και σαγκουιναρίνη.
Σύμφωνα με μελέτες, το φαρμακευτικό φυτό έχει κυρίως αντισπασμωδική και χολερετική δράση. Επομένως, η χρήση σε σπασμωδικές παθήσεις των χοληφόρων και του γαστρεντερικού σωλήνα είναι ιατρικά αποδεδειγμένη.
Το Celandine έχει επίσης μια ήπια αναλγητική, αντικυτταρική διαίρεση και αντιική δράση. Τα δύο τελευταία αποτελέσματα μπορούν να εξηγήσουν τη μακροχρόνια χρήση του celandine κατά των κονδυλωμάτων (που προκαλούνται από ιούς).
Στην ιατρική χρησιμοποιείται σελαντίνη, η οποία συλλέγεται κατά την ανθοφορία (μόνο εναέρια μέρη του φυτού). Συνιστάται η χρήση μόνο τελικών παρασκευασμάτων που παρασκευάζονται με τυποποιημένη περιεκτικότητα σε αλκαλοειδή. Ο λόγος είναι ότι τα ίδια τα μέρη του φυτού περιέχουν μια ασαφή ποσότητα αλκαλοειδών. Η περίσσεια φυτικού υλικού βλάπτει το συκώτι.
Σχεδόν όλα τα μέρη της σελαντίνης περιέχουν αλκαλοειδή. Το στέλεχος περιέχει 0, 1 έως 1% αλκαλοειδή ανάλογα με την προέλευση και τις συνθήκες ξήρανσης. Σε εργαστηριακές μελέτες έχουν εντοπιστεί περισσότερα από 30 διαφορετικά παράγωγα βενζυλισοκινολίνης (όπως η βενζοφαινατριδίνη, η πρωτομπερβερίνη και η πρωτοπίνη). Η κοπτισίνη είναι το κυρίαρχο αλκαλοειδές με ποσοστό έως και 90%. Η χελιδονίνη είναι το κύριο αλκαλοειδές στις ρίζες. Άλλα αλκαλοειδή που βρίσκονται στα βότανα και τις ρίζες περιλαμβάνουν τη βερβερίνη, τη χελερυθρίνη, τη σπαρτεΐνη, την ελιδοξανθίνη και τη σαγγουιναρίνη. Το φθινόπωρο, οι χημικές ουσίες συσσωρεύονται στη ρίζα, η οποία στη συνέχεια γίνεται εξαιρετικά τοξική.
Διάφορα φυτικά οξέα - χελιδονικό οξύ, κιτρικό οξύ, μηλικό οξύ και καφεϊκό οξύ - περιλαμβάνονται σε μικρές ποσότητες. Το Celandine δεν είναι πλούσιο σε φλαβονοειδή. Το πορτοκαλοκίτρινο χρώμα του γαλακτώδους χυμού οφείλεται στα καροτενοειδή και σε ορισμένα αλκαλοειδή όπως η βερβερίνη.
Το Celandine έχει αντισπασμωδική δράση στο ανώτερο πεπτικό σύστημα και διεγείρει τη ροή της χολής. Η αντισπασμωδική δράση θεωρείται πλέον αποδεδειγμένη. Το χολερετικό αποτέλεσμα μπορούσε να αποδειχτεί μόνο πριν από μερικά χρόνια. Επιπλέον, έχουν αποδειχθεί αντιμικροβιακά, αντιικά και αντικαρκινικά αποτελέσματα για τα εκχυλίσματα.
Μέθοδοι εφαρμογής στη θεραπεία παθολογιών
Το Celandine αναφέρεται σε λαϊκές θεραπείες, επομένως πριν από τη χρήση συνιστάται να σταθμίσετε τα οφέλη και τους κινδύνους. Δημοσιεύτηκε μια δήλωση που συμβουλεύει να μην παίρνετε συμπληρώματα σελαντίνης λόγω αρνητικών επιπτώσεων στο ήπαρ.
Παραδοσιακά, ο φρέσκος γαλακτώδης χυμός χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των κονδυλωμάτων, των κάλων και των κάλων. Οι πρωτεΐνες (πρωτεολυτικοί) και οι αντιιικοί μηχανισμοί συζητούνται ως τα κύρια θεραπευτικά αποτελέσματα. Επί του παρόντος, τα εκχυλίσματα αλκαλοειδών χρησιμοποιούνται ευρέως ως τυπικά φαρμακευτικά προϊόντα.
Η κύρια χρήση του celandine είναι για τη θεραπεία δερματικών παθήσεων όπως κονδυλωμάτων ή κάλων. Για τους σπασμούς στο ανώτερο πεπτικό σύστημα, το βότανο χρησιμοποιήθηκε παλαιότερα ως τσάι ή βάμμα.
Η εσωτερική χρήση σελαντίνης δεν συνιστάται πλέον. Δεδομένου ότι ολόκληρο το φυτό περιέχει μεγάλη αναλογία τοξικών αλκαλοειδών, ειδικά στις ρίζες, εμφανίζεται δηλητηρίαση. Αντίθετα, η τοξική δράση των συστατικών μειώνεται στο αποξηραμένο βότανο. Πρέπει να πούμε ότι η περιεκτικότητα σε τοξικά συστατικά ποικίλλει ανάλογα με τον τόπο, το φυτό και την εποχή. Ο καθένας έχει διαφορετική σύσταση και επομένως είναι διαφορετικά ευαίσθητος στις τοξίνες. Όταν χρησιμοποιείται εξωτερικά, το φυτό μερικές φορές μπορεί να ερεθίσει το δέρμα ή να προκαλέσει αλλεργίες.
Φαρμακευτικά παρασκευάσματα με βάση το σελαντίνη από θηλώματα
Τα έτοιμα προϊόντα με φελαντίνη διατίθενται σε μορφή κάψουλας, κουφέτας, δισκίων και σταγόνων. Συνιστάται η χρήση του papilloma celandine σύμφωνα με τις οδηγίες που παρέχονται στη συσκευασία του ή σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού. Παραδοσιακά, ο γαλακτώδης χυμός ενός φαρμακευτικού φυτού ή βάμμα σελαντίνης εφαρμόζεται σε κονδυλώματα για να απαλλαγούμε από αυτά. Πώς ακριβώς να χρησιμοποιήσετε το φάρμακο από θηλώματα, θα σας πει ο γιατρός.
Από τα τέλη του 20ου αιώνα υπήρξαν αναφορές για οξεία ηπατική βλάβη σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία με σκευάσματα σελαντίνης. Εργαστηριακές δοκιμές επιβεβαίωσαν την υψηλή ευαισθησία των ανθρώπινων ηπατοκυττάρων στα αλκαλοειδή που περιέχονται στη σελαντίνη. Για το λόγο αυτό, τα σκευάσματα από celandine αποσύρονται αυτή τη στιγμή από τα φαρμακεία. Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Ιατρικό Οργανισμό 2010, τα οφέλη από τη λήψη φαρμάκων είναι δυσανάλογα με τους κινδύνους για την υγεία των ασθενών.
Λαϊκές συνταγές με βάση το φελαντίνα για τον HPV
Δεν γνωρίζουν όλοι πώς να χρησιμοποιούν σωστά το celandine. Λόγω των τοξικών ιδιοτήτων του, η θεραπεία με ένα φυτό μπορεί να πραγματοποιείται μόνο υπό ιατρική επίβλεψη. Η μέγιστη ημερήσια δόση είναι 12-30 mg αλκαλοειδών, δηλαδή 2-5 g ξηρού χόρτου. Κατά τη θεραπεία των κονδυλωμάτων, συνιστάται η θεραπεία των κονδυλωμάτων με γαλακτώδη χυμό πολλές φορές την ημέρα, ώστε να μην προκληθούν φουσκάλες σε υγιές δέρμα. Είναι σημαντικό να διασφαλίσετε ότι αυτός ο χυμός δεν μπαίνει στα μάτια, καθώς προκαλεί έντονη αίσθηση καψίματος. Τα περιτυλίγματα με γαλακτώδη χυμό είναι χρήσιμα για τη θεραπεία της μυκητίασης του δέρματος και των τραυμάτων που είναι δύσκολο να επουλωθούν.
αφεψήματα, αφεψήματα και κάψουλες
Το τσάι ή οι κάψουλες Celandine μπορούν να βοηθήσουν με τις κράμπες της περιόδου, τον ιό των ανθρώπινων θηλωμάτων και τις κράμπες στο στομάχι. Σε αυτή την περίπτωση, εκδηλώνεται μια αντισπασμωδική ιδιότητα. Ωστόσο, η εσωτερική χρήση δεν συνιστάται καθώς τα συστατικά μπορεί να είναι τοξικά. Με υπερβολική δόση και μακροχρόνια χρήση, αυξάνεται ο κίνδυνος γαστρεντερικών παθήσεων.
Το αραιωμένο τσάι και το αραιωμένο βάμμα μπορούν να χρησιμοποιηθούν εξωτερικά για δερματικές παθήσεις - έκζεμα, κονδυλώματα ή ακμή. Συνιστάται να ρίχνετε ένα κουταλάκι του γλυκού με 200 ml βραστό νερό και να το αφήνετε για 10 λεπτά. Στη συνέχεια βρέξτε ένα πανί με τσάι και εφαρμόστε το στην πάσχουσα περιοχή με τη μορφή κομπρέσας.
διαλύματα λαδιού και γάλα
Το γάλα Celandine χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των κονδυλωμάτων και των καλαμποκιών λόγω των αντιφλεγμονωδών αλκαλοειδών του. Συνιστάται να κόβετε πολλά κοτσάνια φελαντίνης και να εφαρμόζετε τον κίτρινο χυμό που αναδύεται απευθείας στην πάσχουσα περιοχή 2-3 φορές την ημέρα για αρκετές εβδομάδες. Ο χυμός πρέπει να εφαρμόζεται μόνο σε άρρωστο ιστό λόγω της ερεθιστικής του δράσης.
Μπορείτε επίσης να φτιάξετε ένα βάμμα από το ανθισμένο βότανο ή τη ρίζα και να το χρησιμοποιήσετε ως γαλακτώδη χυμό. Το βάμμα Celandine διατίθεται σε καταστήματα υγιεινής διατροφής. Επειδή το βάμμα δεν είναι τόσο δυνατό όσο ο χυμός, χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να χρησιμοποιηθεί.
Παρενέργειες και αντενδείξεις
Γαστρεντερικά προβλήματα σπάνια εμφανίζονται. Μερικοί ασθενείς έχουν αναπτύξει επιδείνωση της ηπατικής λειτουργίας και ίκτερο με παρατεταμένη χρήση σελαντίνης. Αυτό μπορεί να οφείλεται σε υπερδοσολογία ή κατάχρηση αλκαλοειδών (π. χ. σοβαρή φλεγμονή του ήπατος ή των χοληφόρων οδών). Η υπερδοσολογία Celandine μπορεί επίσης να προκαλέσει κοιλιακό άλγος, εντερικούς κολικούς και αίμα στα ούρα.
Τα αλκαλοειδή ισοκινολίνης είναι υπεύθυνα για τις τοξικές επιδράσεις. Τα συμπτώματα της δηλητηρίασης είναι πόνος και κάψιμο στο στόμα, σάλια, διάρροια και βήχας με αίμα. Σε σοβαρές περιπτώσεις, εμφανίζεται ζάλη, μειωμένη συνείδηση (συμπεριλαμβανομένου βαθύ κώματος), υπόταση και ταχυκαρδία. Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις θανατηφόρων δηλητηριάσεων (σε παιδιά). Ο χυμός Celandine μπορεί επίσης να προκαλέσει ερεθισμό του δέρματος (κάψιμο, πρήξιμο, έλκη) και επιπεφυκίτιδα (κάψιμο, υγρά μάτια). Η δηλητηρίαση στα ζώα, κατά κανόνα, δεν συμβαίνει, καθώς αποφεύγουν τη φελαντίνη λόγω της δυσάρεστης οσμής και γεύσης.
Είναι απαραίτητο να τηρείτε τη δοσολογία και τη διάρκεια χρήσης που υποδεικνύονται στο φύλλο οδηγιών χρήσης ή λαμβάνονται από γιατρό. Το Celandine πρέπει να χρησιμοποιείται χωρίς διακοπή για μέγιστο διάστημα τεσσάρων εβδομάδων.
Το Celandine δεν πρέπει να χρησιμοποιείται εάν έχετε ή είχατε ηπατική νόσο, πέτρες στη χολή, φλεγμονή των χοληφόρων οδών, απόφραξη των χοληφόρων οδών ή ηπατική βλάβη. Επιπλέον, οι έγκυες γυναίκες, οι γυναίκες που θηλάζουν και τα παιδιά κάτω των 12 ετών θα πρέπει να αποφεύγουν το φελαντίνη.
Εάν εμφανιστούν σημεία ηπατικής βλάβης κατά τη διάρκεια της θεραπείας (π. χ. κιτρίνισμα του δέρματος ή των ματιών, σκούρα ούρα, πόνος στην άνω κοιλιακή χώρα, ναυτία, απώλεια όρεξης), η θεραπεία πρέπει να διακοπεί αμέσως και να συμβουλευτείτε γιατρό.
Τα σκευάσματα με σελαντίνη δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για γαστρικό έλκος, γλαύκωμα και οξεία καταρροή του γαστρεντερικού σωλήνα. Με παρατεταμένη χρήση αλκαλοειδών σελαντίνης, υπάρχει κίνδυνος ανάπτυξης γλαυκώματος.